Mr Danijela Đurović, potpredsjednica SNP CG

KRAJNJE JE VRIJEME DA OPOZICIJA DOGOVORI ZAJEDNIČKO DJELOVANJE

Nikada do sada Crna Gora nije bila u većoj institucionalnoj krizi. Tužilaštvo selektivno sprovodi istražne postupke, Agencija za spriječavanje korupcije žmuri na očiglednu političku korupciju i malverzacije, a Skupština, kao najviši organ vlasti, u potpunosti je u lancima jednog političkog subjekta.
Afera „Koverat“ u prvi mah je izgledala kao rijaliti šou naše svakodnevice, ali je evidentno da je ozbiljno poljuljala pozicije neprikosnovenog velikog vođe DPS-a.
Iako se Duško Knežević, saučesnik svih sumnjivih radnji u Crnoj Gori u poslednje dvije decenije, prvenstveno toplo preporučivao za svjedoka saradnika u svrhu spašavanja svojih ličnih interesa, očigledne su promjene u kojima se prelamaju interesi drugih centara moći.
I laicima je jasno da Knežević nije mogao bez podrške van Crne Gore da uđe u obračun sa Milom Đukanovićem, ali u jednom trenutku poklopljeni interesi sada daleko prevazilaze lokalne okvire. Velika je mogućnost da je on samo instrument geostrateških politika koje vide mogućnost oslobađanja od tereta 90-tih godina i ljudi koji personifikuju tu politiku.
Promjene u regionu su poznate i za očekivati je raščišćavanje određenih opterećenja i u Crnoj Gori. Iako je Đukanović godinama slovio za “faktor stabilnosti u regionu”, gdje se međunarodna zajednica zarad ostvarenja svojih interesa nije bavila unutrašnjim problemima Crne Gore, a Đukanović uvijek bio najpovoljniji sagovornik i saučesnih u ostvarivanju tih interesa, sada postaje breme kojeg se potrebno osloboditi. Đukanović više ne drži konce u svojim rukama i to je očigledno iz njegovih neartikulisanih reakcija u javnim nastupima.
Neupućenima iznenađujuće djeluje upadljivo ćutanje međunarodne zajednice o aktuelnim dešavanjima u našoj državi, ali i simptomatično interesovanje diplomatskog kora za praćenje sudskog procesa po privatnoj tužbi za mobing protiv CBCG i njenog guvernera.
Osim činjenice da je stabilnost ionako upitnog finansijskog sistema Crne Gore ozbiljno poljuljana enormnim kreditnim obavezama za izgradnju autoputa, lični obračuni guvernera, predsjednika države i takozvanih privrednika, uvođenjem stečaja u dvije banke, pokreću lavinu povlačenja sredstava unezvjerenih komitenata.
Država je garant depozita građana, ali i sredstava deponovanih od međunarodnih institucija kao što je Evropska investiciona banka. Sav teret ovih obračuna ponovo pada na poreske obveznike, odnosno na ionako osiromašene građane.
Sve evidentniji kolaps finansijskog sistema uz fingiranje prisustva i rada ostalih institucija, uveliko brinu međunarodnu zajednicu i sve je bliža primjena makedonskog scenarija.
Milo Đukanović bi morao što prije da naplati sve međunarodne usluge i ostatke svog ugleda i kao kolega mu iz regiona, da nađe mirnu luku van Crne Gore.
Za opoziciju je krajnji momenat da prevaziđe sve lične interese i napokon dogovori zajedničko djelovanje, ali i preuzimanje odgovornosti za rješavanje svih otvorenih pitanja zarad interesa građana Crne Gore.

Подијели са пријатељима!